maandag, april 21, 2014

The Names: Swimming

Blijkbaar in de wolken door onze lovende recensie van ‘In Time’, dat materiaal verzamelt dat The Names opgenomen hebben tussen 1995 en 2014, heeft Factory Benelux ons gevraagd om ook de oorspronkelijke plaat ‘Swimming’ uit 1982 te bespreken. Assertief als we zijn hebben we sowieso moeite om neen te zeggen, maar op zo’n voorstel gaan we zelfs met vreugde in. Want ‘Swimming’ is in feite een klassieker uit de Belgische new wave. En het kan geen kwaad om dit stukje vaderlandse muziekgeschiedenis even te recapituleren.

Ze ontstaan in het magische jaar 1977 onder de naam The Passengers, oorspronkelijk met Isabelle Hanrez aan de zang, en speelden covers van The Velvet Underground en Richard Hell. Ze beginnen ook al vrij snel eigen nummers te schijven en winnen zelfs een talentenjacht. Na het vertrek van Hanrez neemt bassist Michel Sordinia de zang over. Na een succesvol optreden voor de BRT-radio krijgen ze een aanbod om een eerste single op te nemen.

In de tussentijd veranderen ze hun naam in The Names, nadat ze een bericht hadden gelezen dat er in het Verenigd Koninkrijk al een groep met de naam Passengers aan het werk was. (Een maat voor niets, zou snel blijken, want de Britse Passengers zou geen lang leven beschoren zijn.)
De eerste single werd kritisch goed ontvangen, maar verkocht niet erg. Wellicht was het geluid iets te melancholisch voor de typische post-punk scene, en dan weer te alternatief voor het grote publiek. Hoe dan ook brengt de single het breekpunt als Sordinia tijdens een concert van Joy Division in Brussel een exemplaar doorspeelt aan Joy Division-manager Bob Gretton. Een paar weken later krijgen ze het aanbod om een single op te nemen voor Factory, waar de groep prompt op inging (tegelijkertijd een gelijkaardig aanbod van Fiction weigerend waarvan Sordinia later zou toegeven dat het commercieel voordeliger zou zijn geweest).

Hoe dan ook, het is de link met Factory Records en met Joy Division-producer Martin Hannett die de groep legendarisch zou maken en zou zorgen dat er tot op de dag van vandaag over hen gesproken wordt. Al snel komt de eerste single uit: ‘Nightshift’, dat de groep in positieve zin doet opvallen. Sordinia zou later een boekje open doen over de soms moeilijke samenwerking met Hannett, zonder daarom zijn uitzonderlijke waarde teniet te doen. Zo had Hannett acht maanden nodig om de volgende single - het legendarische ‘Calcutta’, nog steeds één van de beste nummers van de groep - te mixen.

Toen de groep in 1982 naar Manchester kwam om er hun debuutalbum op te nemen, weigerde Hannett de demo’s op voorhand te beluisteren. De opnames verliepen soms moeizaam, en de groep was niet over de hele lijn gelukkig over de aanpak van Hannett. Als de plaat uitkwam - niet op Factory, maar op Les Disques Du Crépuscule dat aan Factory verwant was - was de Britse scene al nieuwe wegen op aan het zoeken. Joy Division werd New Order, The Cure was met Pornography de kant van de pikzwarte gothic opgegaan…

Het succes was dan ook minder dan verwacht, en bleef vooral beperkt tot de Benelux en Frankrijk. Spijtig, want de Names hadden beter verdiend. Nummers als ‘Discovery’, ‘The Fire’, ‘Life By The Sea’ en ‘Light’ zijn uitstekend, al verraden nummers als ‘Shanghaï Gesture’ nog een beetje een gebrek aan maturiteit.

Deze cd-versie houdt behalve de originele plaat ook nog de singles ‘Calcutta/Postcards’ en ‘Nightshift’ in, absolute klassiekers en zelfs de beste nummers op de cd. Maar je krijgt niet - zoals op eerdere edities - de volledige verzameling singles uit dit tijdperk mee. In de plaats daarvan krijg je de opnames van een John Peel Session met nummers uit ‘Swimming’.

Na een laatste single ‘The Astronaut’ hield de groep het voor bekeken. Ook hier zou Sordinia later van zeggen dat ze met iets meer doorzettingsvermogen wellicht verder geraakt waren. Al zou hier nog een mouw aan gepast worden, met een reünie van een aantal bandleden onder de naam ‘Jazz’ in 1995, hun optreden op ‘A Factory Night (once again)’ in 2007 en de cd ‘Monsters Next Door’ in 2009. Opnames uit de laatste twee cd’s vinden jullie op de recent verschenen verzamelaar ‘In Time’, waarvan u de bespreking elders op deze site vindt.

The Names op Factory Benelux


Geen opmerkingen: