maandag, november 25, 2013

Normotone: Inward Structures

Op 18 november 1978 riep Jim Jones de leden van zijn People’s Temple-sekte bijeen. Na klachten van voormalige sekteleden, schandalen in de pers en een dodelijke schietpartij op een vliegveld verzamelde Jones zijn volgelingen te Jonestown, een naar hem vernoemde afgeschermde vestiging in het Guyaanse oerwoud. In een opgehitste sfeer riep hij de aanwezigen op om collectief zelfmoord te plegen. De overtuigden dronken cyaankali, terwijl de weigeraars kortweg afgemaakt werden. Balans: 909 doden.

Er bestaan opnames van de laatste nacht in Jonestown. Ze zijn pure horror. Jones wordt regelmatig onderbroken en protesterende personen worden weggevoerd terwijl Jones iedereen oproept om in waardigheid te sterven. Je moet een heel sombere geest zijn om je cd te openen met deze opnames, maar dat is wat Normotone doet. De quote duurt maar even - het nummer noemt Some Few words - maar daarmee is de toon gezet voor 70 minuten duisternis.

Normotone is het soloproject van Bruno Laborde. Hij doorgrondt al jaren de mogelijkheden van synths en programmatie - onder andere in zijn voormalige groepen Axonal Warfare en Neon Cage Experiment - en speelt hier en daar ook een vleugje gitaar, met een grote voorkeur voor ijle en trage klanken. Deze cd is eigenlijk het werk van Normotone et alii. De bondgenoten komen allemaal uit de Franse scene. Isolation is my Achievement is niet enkel een geweldige titel, het nummer speelt met elektronisch minimalisme, breakbeats, diepe bastonen, terwijl de stem van TAT aan Scott Walker doet denken, een referentie die nog versterkt wordt door het gebruik van akoestische gitaar.

Andere nummers bevatten spoken words door Laurent Kistler van Neon Cage Experiment of Serge van Neon Rain, beiden Franse dark ambient-projecten. VX van Punish Yourself, de fluorescerende punkgroep, levert zijn timbre aan Black Horse of Destruction, ronduit het meest dynamische nummer, maar ook het meest chaotische. Op Milky Skin in a Yellow Fuzzy Light en Frozen Leaves krijgen we zelfs een briesje trip-hop, die op deze cd helemaal niet misstaat (al hadden we prima zonder de remix van Milky Skin kunnen leven als bonustrack).

Hoewel het allemaal heel traag gaat, is deze cd nooit vervelend. Laborde schippert tussen drum & bass, industrial, cold wave, dark folk en new age maar vooral dark ambient, en weet dit alles tot een boeiende zij het weinig opbeurende reis te maken.

Geen opmerkingen: