maandag, juni 03, 2013

Mantus: Wölfe

Mantus is hofleverancier van symfonische gothic-metal met zwartgallige en maatschappijkritische teksten bij het vermaarde Trisol-label. Dat de muzikanten uit de Trisol-stal ultraproductief zijn heeft vast te maken met de aanmoedigingen en het strategisch inzicht van opperhoofd Alex Storm. Dat dit onder meer bij Mantus geweldige gevolgen heeft, viel al op met de ‘Sünder’-ep van een klein jaar geleden, en de simultaan uitgekomen ‘Dystopia’ van meesterbrein Martin Schindlers tweede project Black Heaven. Twee keer goud, en deze 'Wölfe' mag ook op het podium.

Het is even wennen aan de stem van Chiara Amberia - die maar eventjes de taak kreeg om Schinders zus Thalia na jaren samenwerking te vervangen - maar dat duurt slechts een moment. Chiara weet zowel technisch als gevoelsmatig de juiste toon aan te slaan. Een hele cd lang wisselt ze met Schindler de zang af.

Mantus heeft vaak kritiek gekregen omwille van de repetitieve melodieën en de klassieke songstructuren met strofes en refreinen, maar dat wordt toch heel erg gecompenseerd door de prachtige arrangementen en de lyrische diepgang. Martin Schindler speelt zelf alle instrumenten in. De drums beuken in, de toetsen vullen de ruimte, de gitaren gieren… ‘Legenden’ is een sterke ballade die opent met akoestische gitaar en eindigt met doedelzakken, in ‘Durch die Zeit’ rijgt Schindler solo’s op akoestische en elektrische gitaar aaneen, in ‘Wölfe’ weerklinkt fluit… Het is een behoorlijke prestatie voor slechts één man. Schindler waagt zich zelfs aan een eigen versie van de ‘Marche funèbre’ van Chopin, dat uiteraard een gothic-metal rouwkleedje mag passen.

De teksten zijn buitengewoon maatschappijkritisch en vooral zwaarmoedig. ‘Wölfe’ is opgebouwd rond een vergelijking tussen mens en dier die ruim in het voordeel van de dieren uitvalt. Het bombastische metalstuk ‘In den Krieg’ verwijst naar Hobbes’ beroemde uitspraak. Ik zat al klaar te maken om te schrijven dat de natuurtoestand waarin mensen elkaar verscheuren nooit bestaan heeft, dat mensen ook in prehistorische samenlevingsverbanden altruïsme en solidariteit vertoonden, dat het door Hobbes voorgestelde alternatief waarin je als individu je vrijheid volledig prijsgeeft aan een absoluut heerser helemaal niet deugt… Maar dit is uiteraard niet aan Schindler besteed. Een citaat van Dostojewski in het boekje zegt dat ‘dieren nooit zo wreed kunnen zij als mensen’. Schindler schrijft in het titelnummer dat hij zich dichter bij de wolven voelt als bij de mensen, en deze hele cd bulkt van dergelijke neerslachtige observaties. Bijzonder zwartgallig, maar ook heel sterk.

Mantus

Geen opmerkingen: