donderdag, juli 25, 2013

Rome: Hate Us And See If We Mind

De naam van deze cd klinkt als een uitdaging. Een uitdaging waarop men het antwoord maar al te gemakkelijk kan raden. Een muzikale uitdaging ook, misschien bedoeld om de fans te tergen.
 
De vorige cd - ‘Hell Money’ - vonden we iets minder. En wij niet alleen, want zelfs de promotekst van Trisol merkt op dat sommigen nog steeds moeite hebben met die cd. Het zou kunnen dat een aantal mensen ook moeite zullen hebben met deze cd. Het is nog niet de volwaardige opvolger voor 'Hell Money', die moet nog komen. Evenmin is het een single die de volgende plaat moet aankondigen, want daarvoor is de speeltijd van bijna 50 minuten toch wat hoog gegrepen. Het is dus een iets tussenin geworden: een ep.
 
De eerste twee nummers zijn het meest verassend. Ze nemen elk een twintigtal minuten in. Geen folk zoals we van Rome gewoon zijn, maar industriële dark ambient waarin Reuter aan de hand van uiteenlopende samples - van industrieel gedreun tot klassieke muziek - beklemmende en repetitieve klankvelden opbouwt, die verschillende sequenties kennen en dus in één nummer behoorlijk variëren. Doch waar de meeste groepen in dit genre onderdrukte agressie vertolkten, voel ik hier meer gelatenheid en berusting. En hoe verbazend ook, ik hoor er echo’s in van Romes vroeger werk, onder meer van de meer industriële stukken van de ambitieuze trilogie ‘Die Æsthetik der Herrschaftsfreiheit’.
 
De tweede helft van de cd is dan de single die de volgende cd aankondigt. ‘Hate Us And See If We Mind’ en ‘The Fever Tree’ zijn melancholische folkliedjes van het soort waar Reuter een patent op heeft, en reken maar dat hij hier excelleert. Als dit een voorbode is van het nieuwe album, dan begin ik alvast te watertanden om het volledige werk te horen.
 
Rome lijkt zich werkelijk niets aan te trekken van diegenen die hem haten. Hij blijft gewoon verder zijn weg gaan, al is het langs kronkelende baantjes en met hindernissen bezaaide kasseiwegen. De verwachtingen aan zijn adres legt hij gemoedelijk naast zich neer. En hoewel het slechts een ep is, een tussendoortje in afwachting van volwaardig werk, toch is deze heel erg aan te raden.

Geen opmerkingen: