Een heruitgave van de klassieke debuutplaat van Section 25 uit 1981 op Factory Benelux, met een hoop bonussen. En wat voor bonussen… Section 25 ontstond in 1977 in het Engelse Blackpool, als enige punkband in een stad waar prog en cabaret in zwang waren. In 1979 kregen ze de kans om te spelen in de Factory Records Club, waar ze een overtuigende set gaven. Even later organiseren ze zelf een benefiet waar naast hen ook Joy Division en Orchestral Manoeuvres op de affiche prijken. Ze worden prompt uitgenodigd om nogmaals in Manchester op te treden en al even snel is het contract met Factory Records ondertekend. En of Factory deuren opent voor de groep? Ja hoor. De eerste single ‘Girls Don’t Count’ wordt door niemand minder als Joy Divisionzanger Ian Curtis en hun manager Rob Gretton geproduced.
De groep bestond aanvankelijk uit de gebroeders Larry en Vincent Cassidy, maar werd snel aangevuld door gitarist Paul Wiggin. Met hun drieën trokken ze in februari 1981 de Brittania Row Studios in - yep, de studio beheerd door Pink Floyd - om er hun debuut op te nemen. Het geheel nam slechts 10 dagen in beslag. De groep beschikte over een zevental nummers bij het betreden van de studio en improviseerde en schreef nog wat nummers ter plaatse. Dat moeten dus erg productieve dagen geweest zijn, want niet eens alle nummers belandden op de plaat.
‘Always Now’ bevat rauwe en minimalistische postpunk, weinig melodieus en soms zelfs heel monotoon. De basis bestaat steeds uit repetitieve bas en drum, waarover Wiggin de vrije loop gaat met zijn gitaar. Op zich geeft het deze plaat iets hypnotiserends, buitenaards zelfs. De productie door Martin Hannett daar zeker voor iets tussen, maar ook de invloed van krautrock en vooral Can.
De psychedelische trekjes van de groep komen ook aan bod in de hoes, de duurste die Factory ooit heeft aangekocht. (Benieuwd of ze hier ooit spijt van gehad hebben, want de kosten van de rechten verhinderden de groep een tijdje om de plaat in het buitenland uit te geven.) De plaat werd initieel door een deel van de muziekpers afgebroken als een soort tweederangs Joy Division of Public Image Limited. Doch door de jaren heen kreeg hij meer waardering. En zo kan Factory Benelux vandaag uitpakken met deze heruitgave.
Het fascinerende aan de heruitgave is dat het niet enkel de 10 originele nummers bevat, maar nog 24 extra nummers die hun gewicht in goud waard zijn. Denk even na… De drie eerste singles van de groep, inclusief ‘Girls Don’t Count’ geproduced door Ian Curtis en Rob Gretton. De volledige John Peel sessie uit januari 1981. Een volledig concert in Groningen uit 1980 en nog wat demo’s en outtakes… Het betekent uiteraard dat je sommige nummers dubbel of zelfs driedubbel hebt, maar ook diegenen die de plaat of cd al hebben zullen deze heruitgave wellicht in huis willen halen.
Uiteraard was dit slechts het begin van Section 25. Het zou niet lang duren vooraleer Paul Wiggin de deur wordt gewezen. (‘Hij had vliegangst en we ontsloegen hem na een optreden in Helsinki waarbij de rest van de groep vloog en hij het volledig budget gebruikte om over land te reizen met een verdomde hondslee of zoiets’, zei Vin Cassidy ooit in een interview met ons magazine.) De groep draaide een meer elektronische richting uit. De lp ‘From The Hip’ en vooral de single ‘Over The Hilltop’ werden een enorm succes. In 1985 begon de groep aan een lange winterslaap, maar vanaf het begin van het nieuwe millennium was er weer activiteiten, en sinds 2006 zijn er zelfs regelmatig optredens .Maar dit is dus waar het begon, en liefhebbers van rauwe postpunk zullen het zeker appreciëren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten